NIK MARRAZTU, ETA ZUK ZER EGITEN DUZU? Emaús-ek mural kolektibo bat sortu du Iker García Barrenetxea artistaren laguntzarekin

(Ana Serna eta Sara Sánchez, Uba Gizarteratzeko Egoitza-Zentroko gizarte hezitzaileak)

Odisea eder hau abian dagoen abenduan hasten da, proiektu komunitario baten emaitza bateko proposamen batekin, eta guztia prest jarri ondoren, gauzatzea lortu da.

Mural bat sortu artista batekin batera? Gu margolari bezala? Ez dakigu margotzen.. edo bai? Hasiera batean ideia hori lortzea ezinezkoa da, hala ere, sentsazio horrek ez du kentzen interesa horren inguruan gehiago jakiteko. Poliki-poliki ideia horrek bere forma hartzen du, inplikatutako aldeak elkar ezagutzen gara, elkarren artean jarduten dugu, sinbolismoaren inguruan hausnartzen dugu, espektatibak, zalantzak, kezkak partekatzen ditugu irudikatuko dugun hori nola egituratu eta guztion artean bateratu… ideiak itxura hartzen duen heinean taldea hazten doa eta gauzatu ahal daitekeela ulertzen hasten da.

Iritsi da eguna, hotza, euria, haizea, benetan eguraldi kaskarra, baina taldeak duen motibazioari ez dio eragiten eta barre batzuk eginez martxan jartzen gara euritakoa jantzita. Horma zuri horren inguruan sortzen den giroa, ezin daiteke hitzez adierazi… Bertan partekatzen ditugu esperientziak, bizipenak, konplizitate handiko uneak, elkarrekiko laguntza lanak berak inplikatzen duen horregatik, lanaren antolakuntza, norbanakoaren erabakien aurrean errespetua, etab. Guztiak aintzat hartuak sentitzen dira, egiten ari diren horren guztiaren parte direla sentitzen dira eta gozatzen dute. Gozatzen dute erantzukizun horrekin, guztia ez dela zatien batura bat, bakoitza oso berezia delako orokortasun hutsal horretan barneratzeko.

Poliki-poliki lehenengo bat-bateko inpresioak sortzen dira, paper batean edo egin ondorengo artikulu batean islatzea zaila direnak eta horietan errotzen dena abentura honen aberastasun guztia: “Zerbait garrantzitsuaren parte naiz”, “Nire bizitzako esperientzia onenetako bat da”, edo “Egin duguna ikusi eta bizirik zaudela sentitzea da”, parte-hartzaileek adierazitako hainbat bizipen dira. Pertsona hauek ez dira askotan emozionatzen eta merezi duten bezala garrantzitsu sentitzen.

Askorentzat esperientzia hau beraien burua islatzeko eta euren bertsio onena ikusteko ispilu bat izan da, aitzakia bat, gauzatutako obra arro partekatzeko maite duten jendearekin, izan ere, duten lotura ez da beti sendoa izaten. Eta, beraz, aukera paregabea da loturak estutzeko eta elkarrekin elkarrizketa eta une berriak sortzeko.

Guretzat, profesional bezala, plazerra izan da ikustea nola sortzen joan diren emozio hauek guztiak eta beraien bizitzan sortutako aukera berriak, ikustera emateko zaila den lan bati zentzu gehiago ematen diotenak, izan ere, une onenak ez direlako kontatzen, bizi egiten direlako.

Plazerra izan da prozesuaren une bakoitza beraiekin bizitzea eta motxila elkarrekin betetzea pasadizoz eta ikaskuntzaz. Ekimen honetatik marrazki batetik haratago doazen gai gehiago sortzen dira, gai naizela pentsatzeko aukera, hausnarketa besarkatzea, nire gaitasunak berriz ere deskubritu eta orain arte ezezagunak izan diren berriak ezagutu, ilusioa, “zerbait handia” horrekiko pertenentzia sentimendua, pertsona berriak ezagutu eta beraien eskutik ikasteko aukera, baita, etorkizunerako oroitzapen positiboen sorrera.

Noiz errepikatuko dugu?

mural loiola

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *